- MUCİB
- (Mucibe) İcâb eden, lâzım gelen. * Bir şeyin peydâ olmasına vesile ve sebep olan. Gereken. Gerektiren, lâzım gelen
Yeni Lügat Türkçe Sözlük . 2009.
MUCİB
Look at other dictionaries:
mûcib — (A.) [ ﺐﺝﻮﻡ ] 1. gereken. 2. sebep. ♦ mûcib olmak sebep olmak … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MUCÎB — (Cevab. dan) İcabet eden, uyan. Kendisinden istenilen iş ve suali cevaplandıran … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜCİB — İcabet eden. Cevap veren. Sebeb kabul eden. * İstenileni kabul eden, duâya cevap veren (Allah C.C.). (Bak: Dua … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MUCİB-İ BİZZAT — İster istemez kendisi işi yapmaya mecbur olan. Serbest ve istediği gibi hareket edemeyen. (Meselâ: Güneş ışığının, güneşin kendi zâtının zaruri neticesi olması gibi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MUCİB-İ TEYAKKUZ — Teyakkuzu, yâni uyanıklığı icâb ettiren … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MUCİB-İ İSTİKRAH — Nefrete, sevmemeye sebeb olan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
BER-MÛCİB — f. Gereğince, icabına göre … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ber-mucib-i talep — talep mucibince; istem gibi … Hukuk Sözlüğü
MUCİBAT — (Mucib. C.) Sebepler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
mucip — sf., bi, esk., Ar. mūcib Gerektiren, gerektirici Birleşik Sözler mucip sebep Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller mucip olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
